آرتریت عفونی، به معنای وجود عفونت درون مفصل است. گونه‌های مختلفی از میکروب‌ها، به ویژه باکتری‌ها، می‌توانند باعث بروز آرتریت عفونی شوند. یکی از علل رایج این نوع عفونت، وجود باکتری به نام استافیلوکوک اورئوس است.

علائم آرتریت عفونی شامل درد و حساسیت در محل مفصل، درد هنگام حرکت مفصل و احساس ناراحتی است. این عفونت، اگرچه کمتر شایع است، اما جدی محسوب می‌شود و نیازمند درمان فوری است. درمان این بیماری شامل استفاده از داروهای آنتی بیوتیک به منظور کنترل عفونت و تخلیه مایع عفونی از داخل مفصل است، تا از وقوع آسیب دائمی در مفصل جلوگیری شود.

علائم آرتریت عفونی 

موارد زیر علائم آرتریت سپتیک است:

• درد از مفصل آسیب دیده. این درد شدید است و خیلی سریع ایجاد می‌شود. هر حرکتی در مفصل می‌تواند بسیار دردناک باشد.
• تورم معمولاً روی مفصل آسیب دیده ایجاد می‌شود که معمولاً بسیار حساس است. در صورت نزدیک بودن مفصل به سطح پوست، قرمزی پوست پوشاننده عادی است.
• به طور کلی احساس ناخوشی در درجه حرارت بالا (تب) رایج است.

در بیشتر موارد آرتریت عفونی، علائم به سرعت و طی چند روز ایجاد می‌شوند. با این حال، عفونت در یک مفصل مصنوعی، علائم ممکن است چندان چشمگیر نباشد. درد و تب ممکن است در ابتدا خفیف باشد قبل از اینکه به تدریج بدتر شود. همچنین، در موارد ناشی از میکروب سل (TB) (باکتریوم)، علائم ممکن است کندتر ایجاد شوند.

چگونه به آرتریت عفونی مبتلا می‌شوید؟ 

اگر برخی از میکروب‌ها (باکتری‌ها) در قسمت کوچکی از مفصل قرار بگیرند، می‌توانند تکثیر و باعث عفونت شوند.

باکتری‌ها می‌توانند از طریق موارد زیر به مفصل برسند:

• از طریق جریان خون: این شایعترین علت است، به ویژه در کودکان. باکتری‌ها ممکن است در اثر عفونت در قسمت دیگری از بدن وارد خون شده و به استخوان برسند. حتی اگر سالم باشید، باکتری‌های بینی یا روده گاهی اوقات وارد خون می‌شوند.
• از طریق آسیب: اگر زخمی دارید که در مفصل بریده شده، باکتری‌ها می‌توانند وارد مفصل شوند.
• در حین جراحی: در صورت انجام جراحی مفصل یا بررسی‌های مفصل (مانند آرتروسکوپی) عفونت یک عارضه نادر است.

چه کسی در معرض ابتلا به آرتریت عفونی قرار دارند؟ 

هر کسی در هر سنی می‌تواند به آرتریت سپتیک مبتلا شود. با این حال، در صورت متبلا بودن به موارد زیر خطر افزایش می‌یابد:

• مبتلا بودن به انواع خاصی از آرتروز مانند آرتریت روماتوئید. اگر مفاصل از قبل ملتهب شده باشند، در معرض خطر بیشتری برای آلوده شدن هستند. تشخیص تفاوت بین آرتریت غیرعفونی و آرتریت عفونی (سپتیک) دشوار است. در واقع اگر قبلاً آرتروز داشته‌اید و علائم ناگهانی بدتر شده و احساس ناراحتی می‌کنید، احتمال وجود آرتروز سپتیک است. آزمایشات می‌توانند وجود عفونت را تأیید یا رد کنند.
• اخیراً از ناحیه مفصل آسیب دیده‌اید.
• پروتز مفصلی دارید (مانند مفصل ران یا زانو)
• سیستم ایمنی ضعیفی دارید. به عنوان مثال، اگر مبتلا به ایدز هستید، اگر شیمی درمانی می‌کنید، به بیماری جدی دیگری مبتلا هستید و غیره.
• داروهای خیابانی را که می‌توانند با میکروب (باکتری) آلوده شده باشند تزریق می‌کنید.
• سوزاک دارید. این یک عفونت مقاربتی است. در صورت عدم درمان، باکتری سوزاک می‌تواند در جریان خون پخش شود و ممکن است باعث آرتریت عفونی شود.
• عفونت استخوان (استئومیلیت) نزدیک به مفصل دارید.

کدام مفاصل می‌توانند تحت تأثیر قرار گیرند؟ 

در بیش از نیمی از موارد، عفونت در مفصل زانو رخ می‌دهد. تقریباً 1 در هر 5 مورد، مفصل ران نیز تحت تأثیر این عفونت قرار می‌گیرد. سایر مفاصل معمولاً شانه، مچ دست، آرنج و مچ پا هستند که در آنها عفونت ایجاد می‌شود. مفاصل دیگر به ندرت تحت تأثیر قرار می‌گیرند. در اکثر موارد، تنها یک مفصل تحت تأثیر عفونت قرار می‌گیرد. با این حال، در تقریباً 1 در هر 5 مورد، میکروب‌ها (باکتری‌ها) از یک مفصل از طریق خون به مفصل دیگری گسترش می‌یابند و دو یا چند مفصل می‌توانند به طور همزمان تحت تأثیر عفونت قرار گیرند.

آیا انجام آزمایش مورد نیاز است؟ 

اگر علائم معمول شما از مفصل نزدیک سطح پوست است، تشخیص ممکن است کاملاً واضح باشد. با این حال، درد ناشی از مفاصل عمیق‌تر مانند لگن ممکن است به دلایل مختلفی باشد. برخی آزمایش‌های خون می‌توانند به شما در تأیید التهاب شدید در جایی از بدن که ممکن است آرتریت عفونی باشد، کمک کنند.

اشعه ایکس ساده برای تشخیص مراحل اولیه آرتریت سپتیک چندان مفید نیست. با این حال، ممکن است برای بررسی سایر دلایل درد مفصل یک آزمایش مفید باشد. سونوگرافی، سی تی اسکن یا ام آر آی اسکن مفصل می‌تواند به تأیید تشخیص کمک کند.

آزمایشاتی برای یافتن اینکه کدام میکروب (باکتری) عامل عفونت است 

خون اغلب شامل برخی از باکتری‌های موجود در مفاصل است. به منظور تشخیص نوع باکتری عامل عفونت، نمونه‌های خون به آزمایشگاه ارسال می‌شوند. این امر بسیار حائز اهمیت است، زیرا به شما در انتخاب بهترین روش درمانی کمک می‌کند. برخی از باکتری‌ها می‌توانند در برابر برخی داروهای آنتی‌بیوتیک مقاوم شوند، بنابراین شناخت دقیق باکتری عامل عفونت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

علاوه بر ارسال نمونه خون، در صورت مشکوک بودن به آرتریت عفونی، یک نمونه مایع از مفصل با استفاده از یک سوزن نازک گرفته می‌شود. آزمایش روی مایع معمولاً قادر است تشخیص را تأیید کند و باکتری عامل عفونت را شناسایی کند. این روش‌ها به پزشکان کمک می‌کند تا تشخیص دقیق‌تری برای عفونت مفصل ارائه دهند و برنامه درمانی مناسب را تعیین کنند.

درمان آرتریت عفونی 

درمان‌های موثر برای آرتریت عفونی معمولا شامل دارو، تزریق، اسپلینت و فیزیوتراپی است:

داروهای آنتی بیوتیک 

استفاده از آنتی بیوتیک‌ها در اسرع وقت شروع می‌شود. در ابتدا، دوزهای بالا مستقیماً به داخل ورید تزریق می‌شوند. آنتی بیوتیک‌های انتخاب شده آنهایی هستند که به احتمال زیاد میکروب‌ها (باکتری‌ها) را که معمولاً باعث آرتریت عفونی می‌شوند، از بین می‌برند. با این وجود، گاهی اوقات آنتی بیوتیک‌ها به موارد مختلف تغییر می‌یابند زمانی که نتایج آزمایشات تأیید می‌کند که کدام باکتری عامل عفونت است. (برخی از باکتری‌ها در برابر برخی از آنتی بیوتیک‌ها مقاوم هستند). علائم اغلب پس از شروع آنتی بیوتیک‌ها خیلی سریع برطرف می‌شوند. با این حال، شما باید چندین هفته به مصرف آنتی بیوتیک‌ها ادامه دهید. این کار برای اطمینان از از بین رفتن کامل عفونت از مفصل است.

تخلیه مایع مفصل 

درمان آرتریت عفونی شامل تخلیه مایع آلوده از مفصل آسیب دیده می‌شود. این روش به کاهش آسیب مفصل کمک می‌کند، در حالی که آنتی‌بیوتیک‌ها عفونت را از بین می‌برند. در صورت وجود عفونت در مفاصلی مانند زانو، آرنج یا شانه، تخلیه مایع ممکن است با استفاده از سوزنی نسبتاً آسان انجام شود. با این حال، در مفاصل عمیق‌تر مانند مفصل ران، این فرآیند ممکن است دشوارتر باشد و برای تخلیه مایع آلوده به مفصل، نیاز به یک عمل جراحی کوچک وجود داشته باشد. گاهی اوقات، ممکن است نیاز به تخلیه تکراری مایعات آلوده باشد، تا زمانی که مایعات آلوده کاملاً از مفصل خارج شوند و وضعیت بهبود یابد.

استخوان‌بندی 

اندام باید به حالت عملکردی استخوان‌بندی شود (زانوها در حالت کششی، آرنج‌ها در 90 درجه، مچ‌ها از حالت خنثی تا خفیف، باسن‌ها در حالت تعلیق متعادل در چرخش خنثی باشند). هنگامی که عفونت کنترل شود، تحرک فوری مفصل باعث بهبودی غضروف مفصلی و جلوگیری از هم‌کششی می‌شود.

فیزیوتراپی 

نگامی که عفونت درمان شد و هنگامی که علائم شروع به برطرف شدن کردند، مهم است که مفصل آسیب دیده دوباره حرکت کند. این ممکن است به جلوگیری از سفتی طولانی مدت در مفصل آسیب دیده کمک کند. روش‌های مختلفی وجود دارد که به واسطه آن یک فیزیوتراپیست می‌تواند به شما کمک کند.

• درمان دستی: به این روش فیزیوتراپی عملی نیز گفته می‌شود و می‌تواند به بهبود دامنه حرکتی شما در مفاصل آسیب دیده توسط آرتریت عفونی کمک کند. انواع مختلفی از روش‌های ماساژ وجود دارد که می‌تواند برای تسکین درد آرتروز معجزه کند. این موارد شامل ماساژ نقاط ماشه‌ای، ماساژ بافت عمیق و ماساژ سوئدی است.
• تمرینات خانگی: یک فیزیوتراپیست می‌تواند تمریناتی به شما بدهد که در خانه انجام دهید. درمانگر همچنین ممکن است در مورد تغییراتی که می‌توانید در خانه خود برای کمک در حرکت موثرتر ایجاد کنید پیشنهادهایی ارائه دهد.
• فیزیوتراپیست‌ها از روش‌های مختلف برای درمان دردهای مرتبط با آرتروز استفاده می‌کنند. این روش‌ها شامل سونوگرافی، تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS)، سرما درمانی و گرما درمانی می‌شوند.
• تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست با استفاده از الکترودها، درد را به گونه‌ای تسکین می‌دهد که احساس درد را کاهش می‌دهد.
• سونوگرافی از امواج صوتی برای تسکین دردها و کاهش التهاب در بافت‌های عمیق مفاصل استفاده می‌کند.
• سرما درمانی نیز با کاهش التهاب و تورم به درمان دردهای آرتروز کمک می‌کند.

بطور کلی، فیزیوتراپی یک روش درمانی جامع برای آرتروز است و با استفاده از این روش‌ها می‌توان درد و عوارض مرتبط با آرتروز را کاهش داد.

اگر عفونت در یک مفصل مصنوعی باشد 

مفاصل آرنج، شانه و مچ پا به عنوان رایج‌ترین مفاصل مصنوعی که عفونت می‌گیرند شناخته می‌شوند. در ادامه، مفاصل زانو و ران به عنوان مکمل‌هایی برای عفونت در نظر گرفته می‌شوند. درمان مناسب عفونت معمولاً نیازمند جراحی و برداشتن مفصل مبتلا است. با این حال، در بسیاری از موارد، امکان استفاده از مفصل جدیدی با موفقیت وجود دارد و مفصل جایگزین مناسبی قرار می‌گیرد.