به هر نوع درد یا ناراحتی که ناحیه‌ی بین لگن تا زانو را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد درد ران گفته می‌شود. ران‌ها تکیه‌گاه ساختمان بدن هستند و از استخوان‌ها عضلات، تاندون‌ها، رباط‌ها، اعصاب و عروقی خونی تشکیل شده‌اند که قابلیت تحرک را برای افراد امکان‌پذیر می‌سازند. عضلات ران توانایی حرکت کردن را فراهم می‌آورند و تاندون‌ها این عضلات را به استخوان‌های لگن و بخش پایینی پا متصل می‌کنند. رباط‌ها استخوان ران (فمور) را در کنار استخوان‌های لگن و بخش پایینی پا نگه می‌دارند و مفاصل زانو و ران را ایجاد می‌کنند. اعصاب احساسات و حرکات را کنترل می‌کنند و عروق خونی گردش مداوم خون در ران‌ها را برقرار می‌سازند.هر کدام از این بخش‌های ساختاری ران می‌توانند در معرض آسیب و جراحت، عفونت، بیماری و دیگر شرایطی که قادر به ایجاد درد هستند، قرار داشته باشند و علت درد کشاله ران باشند.
علل درد ران
۱- پشت ران:
- کشیدگی عضلات همسترینگ
- سیاتیک
- گرفتگی عضلات
- کوفتگی عضلات همسترینگ
- التهاب تاندون‌های همسترینگ
۲- علل کمتر شایع درد ناحیه همسترینگ:
- کوفتگی همسترینگ
- دردهای آغازی ار ناحیه‌ی همسترینگ
- سفتی عضلات همسترینگ
۳- جلوی ران:
- کشیدگی عضلات چهار سر (کشیدگی ران)
- گوفتگی ران
۴- داخل ران (کشاله ران):
- کشیدگی کشاله‌ی ران
- آسیب گیلمور کشاله‌ی ران
- التهاب کشاله‌ی ران
- فتق
- میوزیت اسیفیکان
- التهاب تاندون استخوان فمور
- پارگی تاندون استخوان فمور
۵- انواع شکستگی‌ها:
- شکستگی استخوان ران
- شکستگی فشاری استخوان ران
علائم دیگری که ممکن است با درد ران همراه باشند، کدامند؟
ممکن است علائم دیگری با درد ران همراه باشند که بسته به بیماری، اختلالات و عوارض زمینه‌ای متفاوت خواهند بود. این علائم اضافی می‌توانند سایر سازکارها و نواحی بدن از قبیل سیستم قلبی عروقی و عصبی را به خود درگیر کنند. علائم دیگری که با درد ران همراه هستند عبارتند از:
- خونریزی
- کبودی، پارگی و یا سایش
- سوزش و احساس سوزن سوزن شدن
- تغییر در راه رفتن مانند لنگ لنگان راه رفتن
- علائمی شبیه به آنفولانزا (خستگی، تب، گلو درد، سر درد، سرفه، درد و تیر کشیدن)
- درد مفاصل
- اسپاسم‌های عضلانی
- کاهش دامنه‌ی حرکتی
- تورم
- درد، سوزن سوزن شدن و احساساتی غیرعادی در انگشتان پا
- علائمی که ممکن است بیانگر شرایطی جدی و یا تهدید کننده‌ی زندگی باشند.
تشخیص علت درد ران
معمولاً یک فیزیوتراپیست با انجام معایناتی ذهنی و عینی قادر خواهد بود تا علل درد ران را تشخیص دهد. انجام روش‌هایی تشخیصی چون تصویربرداری اشعه‌ی ایکس، التراسوند، ام‌آرآی (MRI)، سی‌تی اسکن، اسکن استخوان و آزمون‌های محفظه‌ی فشار اغلب برای تعیین علت درد ران و برطرف کردن سایر جراحات لازم خواهند بود.
روش‌های درمانی درد ران
کمک‌های اولیه‌ی فوری برای جراحت‌های وارده به ران
قانون خاصی وجود دارد که اصولی را برای درمان آسیبهای ورزشی ارائه می‌دهد. این اصول عبارتند از محافظت، استراحت، یخ‌درمانی، کمپرس و بالا گرفتن که می‌بایستی در اسرع وقت انجام شوند و برای حداقل ۲۴ تا ۷۲ ساعت نخست ادامه پیدا کنند.
دارو درمانی
دردها را می‌توان با استفاده از داروهای استامینوفن و یا غیراستروئیدی ضدالتهابی (NSAIDs) درمان کرد. در مواردی که استعمال این داروها در جراحات جزئی برای بیش از ۷۲ ساعت مورد نیاز باشد، انجام این کار بهتر است به دنبال معاینات متخصص انجام شود.
تزریق استروئید داخل کانال اپیدورال (ESI)
تزریق استروئید داخل کانال اپیدورال (ESI) تکنیکی با حداقل تهاجم است که در تسکین دردهای کمر و پا که در نتیجه‌ی التهاب اعصاب نخاعی ایجاد می‌شوند، بسیار مؤثر خواهد بود. در این روش، داروها از طریق فضای اپیدورال، ناحیه‌ی بین پوشش محافظ اعصاب نخاعی و مهره‌های استخوانی، به اعصاب نخاعی منتقل می‌شوند. نتایج تسکینی این شیوه‌ی درمانی برای چندین روز و یا حتی چندین سال ماندگار خواهند بود. هدف از این روش درمانی تسکین درد است تا فرد بیمار بتواند فعالیت‌های عادی و برنامه‌های درمانی فیزیکی خود را از سر بگیرد.
تحریک الکتریکی
در این شیوه‌ی درمانی از جریان الکتریسته برای انقباض یکی از عضلات و یا مجموعه‌ای از آن‌ها استفاده می‌شود. درمانگر فیزیکی در طی این روش، الکترودهایی را در نواحی مختلف پوست قرار می‌دهد تا بتواند نیروی تازه‌ای را به الیاف عضلانی مقتضی القا کند.
تحریک الکتریکی عصب (TENS)
در روش TENS از انتقال جریان الکتریسیته برای کاهش درد استفاده می‌شود. برای انجام این کار الکترودهایی بر روی نواحی دردناک بدن قرار می‌گیرند. سپس دستگاه روشن شده و جریان الکتریکی از طریق این الکترودها به بدن فرستاده می‌شود. حالتی شبیه به سوزن سوزن شدن در پوست و عضلات زیرین احساس می‌شود. این سیگنال الکتریکی، سیگنال‌های دردی را که از نواحی تحت تأثیر قرار گرفته به اعصاب پیرامونی فرستاده می‌شوند را مختل می‌کند.
اولتراسوند تراپی
دستگاه‌های اولتراسوند، ابزاری برای درمان هستند که با بهره‌گیری از امواج صوتی فرکانس پایین یا فرکانس بالا توسط درمانگران فیزیکی برای درمان مورد استفاده قرار می‌گیرند. این امواج صوتی در بافت و عروق خونی پیرامونی انتشار می‌یابند و از طریق نفوذ در عضلات باعث گرم‌تر شدن بافت و ماهیچه‌های عمقی می‌شوند. این تکنیک درمانی باعث آرام شدن بافت بدن می‌شود و از این رو برای درمان سفتی و اسپاسم عضلانی مناسب خواهد بود.
شاک ویو تراپی
در شیوه‌ی شاک ویو تراپی درمانی معمولاً برای درمان آسیبهای وارد بر تاندون‌ها از قبیل تاندون‌های همسترینگ مورد استفاده قرار می‌گیرد. معمولاً سه دلیل عمده برای استفاده از این شیوه‌ی درمانی برروی تاندون‌های عضلات همسترینگ وجود دارند، این دلایل عبارتند از:
- برای از بین بردن آثار زخم باقی مانده بر روی بافت بدن
- ارتقای روند بهبودی در محل اتصال تاندون به استخوان
- افزایش سرعت درمان
ماساژ درمانی
برای درمان صدماتی مانند کوفتگی و کشیدگی عضلات، اما فقط بعد از طی شدن دوره‌ی حاد بیماری، از تکنیک‌های ماساژ درمانی استفاده می‌شود.
درمان با استفاده از نقاط ماشه‌ای
تکنیک‌های آزادسازی میوفاسیال عضلات همسترینگ و نقاط ماشه‌ای معمولاً در صورت ناکارآمدی سایر روش‌های درمانی، باهم مورد استفاده قرار می‌گیرند.
