پیچیدگی مچ باعث آسیب رسیدن به رباط‌های آن می‌شود. رباط به طناب‌های محکم با بافت لیفی گفته می‌شود که در داخل یک مفصل، استخوان‌ها را به یکدیگر متصل می‌کند. با اینکه اکثر افراد تصور می‌کنند که مچ دست یک مفصل ساده بین ساعد و کف دست است، خود مچ دست دارای ۱۵ مفصل است که استخوان‌های مختلفی را به یکدیگر متصل کرده‌اند. رباط‌هایی که این استخوان‌ها را به یکدیگر متصل می‌کنند ممکن است در اثر یک پیچ‌خوردگی شدید، خم شدن و یا ضربه‌ای که باعث حرکت ناگهانی مچ به محدوده‌ای خارج از دامنه‌ی حرکتی خود شود آسیب ببینند.
علل ایجاد کشیدگی در مچ دست
- فشار و وزن زیاد بر روی مچ
- زمین خوردن با دست باز بر روی یک سطح سخت
- این عارضه در اسکیت بورد و اسکی شیوع بالایی دارد
- آسیب‌های ناشی از استفاده‌ی بیش‌ازحد
درجات پیچ‌خوردگی مچ دست
رگ به رگ شدن مچ دست سه درجه‌ی مختلف دارد:
- خفیف (درجه اول): رباط‌های مچ دست کشیده شده و یا پارگی‌های ریزی درون آن‌ها ایجاد می‌شود
- متوسط (درجه دوم): آسیب وارده شدیدتر بوده و برخی از رباط‌های مچ دست ممکن است به پارگی‌های جزئی مبتلا شده باشند.
- پیچ‌خوردگی‌های شدید (درجه سوم): یک یا چند رباط از رباط‌های مچ دست کاملاً پاره شده و حتی ممکن است از محل طبیعی خود در محل اتصال به استخوان خارج شده باشند
درمان پیچ‌خوردگی مچ دست
اکثر موارد پیچ‌خوردگی مچ دست را می‌توان به‌طور اولیه با مراقبت، استراحت، یخ، فشار و بالا بردن درمان کرد. از مچ خود مراقبت کنید تا آسیب بیشتری نبیند. می‌توانید از مچ‌بندهای مخصوص برای مراقبت از مفصل و کاهش حرکت آن استفاده کنید. استراحت اهمیت زیادی دارد. از مچ خود استفاده نکنید چراکه این کار تنها باعث شدیدتر شدن آسیب خواهد شد.
سرما درمانی
می‌توانید از یخ یا دیگر روش‌های سرما درمانی در اولین زمان ممکن استفاده کنید تا درد، التهاب و ورم شما تسکین یابد. این کار را هر ۲ ساعت یک بار انجام دهید. یک کمپرس سرد یا گرم تا زمانی که به‌درستی استفاده شود می‌تواند تاحد زیادی موثر باشد.
باندهای فشاری و حمایت‌کننده
استفاده از باندهای فشاری و حمایت‌کننده برای کاهش تورم مناسب است. هرچه زودتر از مچ‌بند فشاری استفاده کنید نتایج آن بهتر خواهند بود. نوار یا باندهای چسبی به دلیل لاستیکی بودن و انسجام بالا گزینه‌ی مناسبی بوده و استفاده از آن‌ها آسان است. هیچ گاه بیش از ۱۰ دقیقه از این باندها استفاده نکنید چراکه می‌توانند گردش خون را مختل کنند.
دارو درمانی
داروهای مسکن برای کاهش ناراحتی و راحت‌تر شدن روند انجام تمرینات درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن به کاهش درد و ورم کمک می‌کنند. با این حال این داروها می‌توانند عوارض جانبی و ناخواسته‌ای را به همراه داشته باشند مانند افزایش خطر خونریزی و زخم معده. این داروها تنها در برخی از موارد مورد استفاده قرار می‌گیرند مگر اینکه پزشک استفاده از آن‌ها را تجویز کرده باشد.
گچ گرفتن و اسپلینت
می‌توانید برای ثابت کردن مچ دست خود آن را گچ گرفته یا از اسپلینت استفاده کنید. این کار تنها برای مدت زمان کوتاهی انجام می‌شود و باید پس از آن در کوتاه‌ترین زمان ممکن به پزشک مراجعه کنید. سپس می‌توانید با توجه به توصیه‌ی پزشک به استفاده از اسپلینت ادامه دهید و یا آن را بردارید. در برخی از موارد، استفاده‌ی طولانی مدت و بیش‌ازحد از اسپلینت می‌تواند باعث گرفتگی بیشتر و ضعف عضلانی شود.
فیزیوتراپی
بسته به‌شدت پیچ‌خوردگی مچ دست و اهداف و نیازهای شما، فیزیوتراپیست ممکن است ترکیبی از روش‌های درمانی فیزیوتراپی زیر را مورد استفاده قرار دهد:
- استراحت
- استفاده از بریس و اسپلینت در صورت نیاز
- نوارپیچی و باندپیچی
- سرما درمانی و کرایوتراپی
- گرما درمانی
- طب سوزنی و سوزن خشک
- روش‌های درمانی فیزیوتراپی دیگر مانند اولتراسوند، تحریک الکتریکی، یخ، لیزر سرد و دیگر روش‌هایی که برای کاهش درد و التهاب مچ و رباط‌های آن مناسب‌اند.
- روش‌های درمان دستی مانند ماساژ بافت‌های نرم، ماساژ درونی اصطکاکی و تحرک بخشی به مفاصل توسط فیزیوتراپیست به‌منظور بازیابی تحرک و بهبود دامنه‌ی حرکتی مچ دست و رباط‌های آن مورد استفاده قرار می‌گیرند.
- ورزش‌های درمانی شامل تمرینات کششی و تقویتی به‌منظور بازیابی دامنه‌ی حرکتی و تقویت مچ دست.
- تمرینات جامع
- تمرینات دامنه‌ی حرکتی
- تمرینات کششی
- تمرینات تقویتی پیش‌رونده
- آموزش به بیمار
- در مورد رگ به رگ شدن و کشیدگی مچ دست
- موارد احتیاطی
- اصلاح فعالیت‌ها
- خود مراقبتی در مورد علائم عارضه
- پیشگیری از آسیب‌های مچ دست
- برنامه‌ی توان‌بخشی ورزشی یا کاری
