درد گاه به گاه کمر که ناشی از داشتن تحرک زیاد می‌باشد، جای نگرانی ندارد. اگر این درد نسبتاً خفیف باشد، با کمی استراحت، دارو، پماد یا ماساژ بهبود می‌یابد.
اما وقتی کمردرد ادامه‌دار باشد یا آن‌قدر شدید است که انجام فعالیت‌های عادی‌تان را برای شما دشوار کرده است، وقت آن است که برای درمان آن اقدام کنید. کمردرد مداوم – چه موضعی باشد و چه پراکنده، چه خفیف یا شدید، مشکلی را نشان می‌دهد که نیاز به مراقبت و درمان پزشکی دارد.
چه زمانی باید برای درد کمر به پزشک مراجعه کنیم؟
با بیشتر موارد، درد کمر یا گردن به طور خودبخود تسکین می‌یابد. با این حال، برخی یا تمام علائمی که تجربه می‌کنید ممکن است نیازمند مراقبت پزشکی باشند، و در موارد نادر ممکن است لازم باشد به اورژانس مراجعه کنید.
در صورتی که در مورد شدت یا معنای علائم خود شک دارید، مراجعه به یک پزشک یا متخصص، توصیه‌ای مناسب و بجا است.در اینجا هشت علامت ذکر شده است که در صورت مشاهده‌ی آن‌ها، باید برای درد گردن یا کمر خود حتماً به پزشک مراجعه کنید.
دردی که در شب شما را بیدار نگه می‌دارد
کمردردی که باعث می‌شود در هنگام شب از خواب بیدار شوید یا هنگام استراحت بدتر می‌شود، به طور کلی، موضوع تهدید کننده‌ای نیست. البته با این اوصاف، بهتر است این درد بررسی شود، به ویژه هنگامی که همراه با تب باشد.
درد کمر یا گردن همراه با تب ممکن است نشانه عفونتی مانند مننژیت باشد. برخی عفونت‌ها ممکن است جدی و سریع پیش‌رونده شوند، بنابراین مراجعه به پزشک امری ضروری است – تشخیص و درمان سریع این عفونت‌ها ممکن است زندگی شما را نجات دهد.
قبلاً سرطان داشته‌اید
سابقه ابتلا به سرطان همراه با اولین مورد احساس کمردرد، ممکن است نشانه‌ی هشدار دهنده‌ای از وجود سرطان‌های کولون (روده بزرگ)، رکتوم (راست روده) یا سرطان تخمدان باشد. رشد سلول‌های سرطانی ممکن است به اندام‌ها، اعصاب و یا رگ‌های خونی فشار وارد کند. این فشار، به نوبه خود، ممکن است باعث بروز کمردرد شود. موضوع بدتر این است که درد ممکن است تا زمانی که تومور نسبتاً بزرگ نشود، ایجاد نشود.
به طور کلی، هرگاه دردی به وجود بیاید، به معنای آن است که سرطان رشد و پیشرفت خود را شروع کرده است. به همین خاطر، بهترین کار این است که هر چه سریع‌تر، برای اقدامات درمانی و پزشکی لازم اقدام کنیم.
سنتان بالای 50 سال باشد
با افزایش سن، احتمال کمردرد افزایش می‌یابد. در افرادی که هنوز دوره‌ی قاعدگی دارند، این بالا رفتن احتمال ممکن است هم‌زمان با آغاز دوره یائسگی باشد.
و از آنجا که پیری غالباً با کندی و کم‌تحرکی همراه است، ممکن است در چاقی افراد مؤثر باشد که این امر با افزایش خطر کمردرد همراه است. مطالعات نشان دادند که چاقی که به صورت شاخص توده بدنی (BMI) بالاتر از 30 تعریف می‌شود، شیوع درد را در زنان افزایش می‌دهد.
اگر سنتان بالاتر از 50 سال است و کمردرد دارید، به‌خصوص اگر زن هم باشید، پزشک شما می‌تواند با استفاده از ترکیبی از فیزیوتراپی، روش‌های کنترل وزن و سایر درمان‌های مربوطه، یک برنامه درمانی برای کنترل دردتان ترتیب دهد.
بی‌اختیاری ادرار یا ضعف و سستی پا
اگر کنترل مثانه یا روده به‌سرعت به یک مشکل چالش برانگیز برای شما تبدیل شده است و یا به تدریج احساس ضعف و سستی در پاهایتان کرده‌اید، باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید.
بی‌اختیاری روده و مثانه، ضعف پیش‌رونده و از دست دادن احساس در ناحیه نشیمن‌گاه می‌تواند از علائم سندرم دم اسبی یا “cauda equina” (CES) است که یک بیماری بسیار جدی است. سندرم دم اسبی به طور کلی نیاز به جراحی فوری در ناحیه‌ی کمر دارد.
قبلاً از جایی پرت شده‌اید، تصادف کرده‌اید یا دچار جراحت شده‌اید
اگر اخیراً بر اثر سقوط، ضربه یا تصادف آسیب دیده‌اید، کمر یا گردن دردی که به دنبال آن دچار شده‌اید باید در اسرع وقت توسط پزشک بررسی شود. حتی اگر بعد از این اتفاق‌ها دچار کمردرد و گردن دردی نشده‌اید، هرگونه درد جدید در ستون فقرات ممکن است به تأثیر آن جراحت‌ها مربوط باشد.
اگر پوکی استخوان دارید و اخیراً زمین خورده‌اید یا تصادف کرده‌اید، احتمال آسیب به ستون فقرات بیشتر است.
دردی که به یک پا یا دست کشیده می‌شود
سیاتیک به عنوان یک وضعیت که در آن درد، ضعف، بی‌حسی و یا احساس شوکی از پشت به پایین یک پا گسترش می‌یابد، شناخته می‌شود. این علائم معمولاً ناشی از فشار بر ریشه عصب نخاعی بروز می‌کنند، اگرچه در برخی موارد می‌تواند ناشی از فشرده شدن عضله پیریفورمیس (که به عنوان سندرم پیریفورمیس شناخته می‌شود) باشد. علائمی که به دلیل فشار بر ریشه عصب نخاعی بروز می‌کنند، به عنوان رادیکولوپاتی شناخته می‌شوند.
برای تشخیص سیاتیک، پزشک معالج با استفاده از تست‌هایی که درماتوم‌ها را بررسی می‌کنند، علائم شما را ارزیابی می‌کند. درماتوم‌ها مناطقی از پوست هستند که توسط ریشه عصب نخاعی تأمین می‌شوند.
این تست‌ها ممکن است کمک کننده باشند تا ریشه عصب نخاعی خاص یا ریشه‌های تحریک شده شناسایی شوند، و این موضوع به تشخیص دقیق‌تر و در نتیجه انتخاب بهتر روش درمان کمک می‌کند. رادیکولوپاتی عمدتاً ناشی از درز و برون‌زدگی دیسک رخ می‌دهد، اما نه به طور قطعی. همچنین، ممکن است به دلیل علل دیگری نیز رخ دهد، مانند فشار خارهای استخوانی بر ریشه‌های عصب نخاعی.
خم شدن یا کج کردن بدن علائم را بدتر می‌کند
پا دردی که هنگام خم شدن یا بالا آوردن زانوها به سمت سینه بیشتر می‌شود، یکی دیگر از علائم مشکل در دیسک است. مشکلات دیسک ممکن است شامل برآمده شدن دیسک، فتق دیسک یا بیماری دیسک دژنراتیو باشد.
داشتن علائمی از تنگی کانال نخاعی
احساس گرفتگی، ضعف، درد و یا احساس سوزن سوزن شدن در پاها، به ویژه هنگام راه رفتن، از علائم متداول تنگی کانال نخاعی است. این علائم را لنگی نوروژنیک می‌نامند. در صورت تجربه این علائم بهتر است هرچه سریع‌تر به پزشک خود مراجعه کنید.
دردتان مداوم است
اگر کمردردتان بیشتر از سه هفته ادامه داشته است، ممکن است دردی مزمن شده باشد. درد مزمن، دردی است که بیشتر از مدت زمان مورد انتظار برای بهبودی از یک درد و آسیب ادامه یابد. هرگاه دردی مزمن شود و طبق مراحل خود پیش رود، یا تقویت می‌شود یا در غیر این صورت موجب انحراف پیدا می‌کند.
تشخیص و درمان به موقع، کلید اصلی کنترل خوب درد و ادامه زندگی فرد است. هرچه زودتر بتوانید درد خود را به دقت ارزیابی و درمان آن را شروع کنید، احتمالاً نتایج بهتری را در روند بهبودی‌تان خواهید دید.
تشخیص
برای تشخیص علت بروز کمردردتان، پزشک یک سابقه‌ی پزشکی کامل از مشکلات کمرتان را جمع‌آوری می‌کند و معاینات فیزیکی دقیقی را انجام می‌دهد. این معاینات شامل بررسی حساسیت و تحریک‌پذیری، دامنه حرکتی ستون فقرات، قدرت، حس و واکنش بازتابی است. بسته به علائمی که دارید، پزشک ممکن است تست‌های تحریک‌کننده‌ای را بر روی ستون فقراتتان انجام دهد تا بفهمد چه چیزی درد شما را تحریک می‌کند. وی ممکن است معاینات تصویربرداری مانند عکس‌برداری رادیولوژی، MRI یا سی‌تی‌اسکن را دستور دهد. پزشک معالجتان ممکن است تست نوار عصب و عضله، یا EMG را که فعالیت الکتریکی عضلات شما را اندازه‌گیری می‌کند، یا یک مطالعه هدایت عصب را که می‌تواند به شناسایی آسیب عصبی کمک کند، دستور دهد. وی از تمام اطلاعات به دست آمده برای کمک به شناسایی علت بروز کمردرد در شما استفاده می‌کند و مناسب‌ترین روش درمانی را برای شما توصیه خواهد کرد.
معمولاً به دنبال ویزیت اولیه‌ی پزشک برای درد کمر یا گردن، موارد زیر به شما ارائه خواهد شد:
- اطلاعات و منابعی در مورد کمردرد عمومی یا در مورد علت مشکوک بروز علائم. ممکن است اطلاعاتی درباره مدیریت درد مانند داروهای مسکن بدون نسخه یا درمان با گرما یا استفاده از یخ به شما ارائه شود. ممکن است جزوات چاپ‌شده یا برگه‌های اطلاعات رسانی دراین‌باره در اختیارتان قرار گیرد.
- دستورالعمل‌هایی برای انجام حرکات کششی پایه برای عضلات کمر یا گردن که می‌توانید در خانه انجام دهید. این کشش‌ها معمولاً برای کشیدگی عضلانی دردناک توصیه می‌شود.
- استفاده از کمربند طبی یا وسایل کمکی مانند عصا یا واکر برای کمک به حرکات و تحرک روزانه.
پزشک همچنین ممکن است شما را به یک متخصص، مانند یک متخصص فیزیوتراپی یا ستون فقرات ارجاع دهد که در صورت لزوم می‌تواند کمک بیشتری به تشخیص، مدیریت درد و درمان کند.
درمان‌هایی برای کمردرد
از ترکیب اطلاعات به دست آمده از سوابق پزشکی بیمار، معاینه فیزیکی و آزمایش‌های تشخیصی احتمالی، پزشک معالج، یک دوره‌ی درمانی و مراقبت کمر را متناسب با نیازهای بیمار توصیه می‌کند.
همیشه در ابتدا درمان‌های غیر جراحی برای کمردرد توصیه می‌شود. درمان‌های معمول شامل مورد زیر می‌باشند:
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی به‌طورمعمول بر روی تقویت عضلات و تحرک مفاصل به‌منظور حمایت بهتر از ستون فقرات و به حداقل رساندن حرکات دردناک کار می‌کند.
تنظیمات کایروپراکتیک یا درمان دستی
تنظیمات و دست‌کاری‌های کایروپراکتیک یا درمان دستی تکنیکی است که در آن یک متخصص کایروپراکتیک برای از بین بردن فشار و تنش، دست‌کاری‌هایی را روی ستون فقرات انجام می‌دهد.
ماساژ درمانی
ماساژ درمانی تکنیکی است که هدف آن از بین بردن تنش عضلانی و اسپاسم عضلانی است که در بروز کمردرد کمک می‌کنند.
داروها
بسیاری از داروهای مسکن با نسخه، در نحوه دریافت سیگنال‌های درد توسط مغز تغییراتی ایجاد می‌کنند و درد کمر را به طور مؤثری کاهش می‌دهند. داروهای مسکن اُپیوئید باید با احتیاط و فقط برای درد حاد کمر و در کوتاه مدت مصرف شوند، زیرا به راحتی اعتیاد آور هستند.
تزریق اپیدورال داروهای استروئید
تزریق اپیدورال داروهای استروئید که شامل تزریق مستقیم داروی بی‌حسی و یا استروئید به ناحیه دردناک در ستون فقرات است، به طور موقت درد شدید کمر را تسکین می‌دهد.
جراحی
در صورتی که روش‌های درمانی غیرجراحی که در بالا ذکر شد، نتوانند به اندازه کافی در کاهش درد بیمار موثر باشند، ممکن است پیشنهاد شود که به جراحی ستون فقرات روی آورد. تصمیم در مورد انجام جراحی ستون فقرات معمولاً به عهده بیمار است و بر اساس عواملی مانند شدت درد کمر، تأثیر آن بر زندگی روزمره بیمار و نوع جراحی که با توجه به شرایط بیمار انجام می‌شود، اتخاذ می‌شود.
