با افزایش سن، مسائل مربوط به ستون فقرات به طور نسبی افزایش می‌یابد. یکی از رایج ترین آسیب‌های ستون فقرات، بیرون زدگی و یا فتق دیسک کمر است. هنگامی که دیسک کمر فتق می‌شود، هسته پالپوسوس (قسمت داخلی دیسک) و یا آنولوس فیبروسوس (پوسته سخت خارجی)، خارج از فضای معمول دیسک بین مهره ای جابجا می‌شوند. روش‌های مختلفی برای درمان فتق دیسک کمر وجود دارد. فقط 5-10٪ از فتق دیسک کمر نیاز به مداخله جراحی دارد، زیرا علائم معمولاً با درمان محافظه کارانه برطرف می‌شود. با این حال، اگر درد بیش از حد شدید شود یا درمان‌های بدون جراحی (دارو، فیزیوتراپی و ورزش) نتواند علائم را تسکین دهد، بسیاری از افراد جراحی را انتخاب می کنند. در چندین سال گذشته، دیسک کمر از طریق لامینکتومی درمان می‌شد، که شامل برداشتن بخشی یا کل لایه برای بزرگ شدن کانال نخاع برای کاهش فشار بر روی اعصاب، همراه با از بین بردن بافت فتق (دیسککتومی) بود. در حالی که این روش کاملاً ایمن است، اما احتمال آسیب به ساختارهای ستون فقرات یا ایجاد زخم اپیدورال وجود دارد.

جراحی بسته دیسک کمر، به مقایسه با جراحی معمولی باز، به بیماران نوید درد کمتر و زمان بهبودی کوتاهتر ارائه می‌دهد. علاوه بر این، مهمترین امر آن است که جراحی بسته دیسک کمر، در مقایسه با جراحی سنتی، که معمولاً باعث باقی ماندن یک زخم بزرگ در طول عمر بیمار می‌شود، آسیب زیبایی به لایه خارجی پوست را کاهش می‌دهد.

این نوع جراحی‌ها همچنین احتمال خونریزی را به شدت کاهش می‌دهند. به همین دلیل، پس از عمل بسته دیسک کمر، درد بیمار معمولاً نیاز به مصرف داروهای ضد درد کمتری دارد نسبت به جراحی باز سنتی. این موضوع منجر به کاهش احتمال اعتیاد بیمار به دارو می‌شود.

در ادامه، انواع مختلف عمل بسته دیسک کمر توضیح داده شده است.

انواع عمل بسته دیسک کمر 

روش‌های جراحی حداقل تهاجمی یا همان عمل بسته، برای درمان مشکلات ستون فقرات از جمله دیسک کمردر حال افزایش است. آندوسکوپ ،ابزاری است که برای مشاهده و عملکرد داخلی استفاده می‌شود و به طور فزاینده ای در بسیاری از تکنیک‌های کم تهاجمی دیده می‌شود. چندین روش برای عمل بسته دیسک کمر با جراحی‌های کم تهاجمی وجود دارد که میکرو دیسککتومی متداول تر از دهه ها قبل وجود داشته است. روش جدیدتر ، جراحی آندوسکوپی دیسک کمر، در بین جراحان محبوبیت بیشتری پیدا کرده است. انواع عمل‌های بسته دیسک کمر در این قسمت توضیح داده شده است:

فیوژن بین مهره‌ای قدامی کمر (ALIF) شامل جراحی و برداشتن دیسک از طریق برش در قسمت جلوی بدن و در شکم است. سپس یک اسپیسر که اغلب حاوی مواد پیوند استخوان بوده و به مهره‌های اطراف متصل می‌شود را جایگزین دیسک می‌کنند. علاوه بر اسپیسر، پیچ‌ها، صفحه‌ها و میله‌ها را نیز می‌توان برای ثبات و پشتیبانی بیشتر بکار برد.

جراحی پیچیده کم تهاجمی با رویکرد جانبی در دو طرف بدن انجام می‌شود که نسبت به جراحی های قدیمی کمر از رویکرد‌های کم تهاجمی‌تر استفاده می‌کند و برای درمان عارضه‌ها و بیماری‌های گوناگونی از قبیل بیماری دژنراتیو دیسک، فتق دیسک، بی‌ثباتی ستون فقرات، استئومیلیت (discitis)، اسپوندیلولیستزیس و اسکولیوز، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

دیسککتومی آندوسکوپی توسط برش کوچک و بکارگیری دوربین کوچک(آندوسکوپ) برای برداشتن بخشی از فتق دیسک که باعث تحمیل فشار بر روی اعصاب نخاع و ایجاد درد شده، انجام می‌شود.

فیوژن بین مهره‌ای جانبی دو انتها (XLIF) جراحی فیوژن بین مهره‌ای جانبی دو انتها (XLIF) به صورت یکجانبه در بدن انجام می‌شود، که در نتیجه عصب‌ها و عضلات کمر کمتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند. در این جراحی، دیسک برداشته شده و یک اسپیسر که به مهره‌های اطراف متصل می‌شود جایگزین می‌شود. همچنین، برای افزایش پشتیبانی و استحکام، می‌توان از پیچ‌ها، صفحه‌ها و میله‌ها استفاده نمود.

کیفوپلاستی از جراحی کیفوپلاستی برای درمان شکستگی‌های فشاری ناشی از پوکی استخوان در ستون فقرات استفاده می‌شود. در این روش جراحی، یک بالن کوچک در مهره‌ها قرار داده می‌شود و سپس سیمان استخوانی به داخل فضای ایجاد شده توسط بالن تزریق می‌شود. این عمل باعث پر کردن استخوان شکسته می‌شود و به بهبودی آن کمک می‌کند.

لامینکتومی با برداشتن تمام یا بخش وسیعی از زائده‌های استخوانی لامینا (لایه استخوانی نازک که قسمت بالایی نخاع را پوشانده است) به کاهش فشار بر روی ستون فقرات کمک می‌کند.

لامینوتومی با از بین بردن بخشی از لامینا که لایه استخوانی نازکی است که قسمت بالایی نخاع را در برگرفته، باعث کاهش فشار بر روی نخاع می‌شود.

دیسککتومی لیزری با بکارگیری لیزر کوچکی برای تبخیر و برداشتن بخش کوچکی از بافت مرکز دیسک که عامل ایجاد درد است، به کاهش سایز دیسک کمر و کاهش درد و فشار در ستون فقرات کمک می‌کند.

تثبیت پیچ پدیکول خلفی زیر‌پوستی شامل اتصال میله‌های فلزی در کنار مهره‌ها برای ثابت نگه داشتن ستون فقرات است.

دیسککتومی میکروآندوسکوپی با ایجاد کوچکترین برش ممکن و استفاده از دوربین کوچک (آندوسکوپ) برای برداشتن بخشی از دیسک کمر که باعث فشار بر اعصاب نخاع و ایجاد درد است، انجام می‌شود.

جراحی کورپکتومی کم تهاجمی روشی سر‌پایی است که فشار وارده بر نخاع را کاهش می‌دهد و جراحی با برشی ۲ اینچی صورت می‌گیرد.

ALIF کوچک در اصل همان پروسه فیوژن ستون فقرات یا فیوژن بین مهره‌ای قدامی کمر است، با این تفاوت که در جراحی ALIF کوچک از برش کوچکتری در قسمت جلویی بدن برای برداشتن دیسک استفاده می‌شود. سپس یک اسپیسر جایگزین دیسک شده که برای افزایش ثبات ستون فقرات به مهره‌های اطراف متصل می‌شود.

استئوتومی تفریق پدیکول شامل برداشتن استخوان مثلثی شکل از پشت مهره‌ها است بنابراین ستون مهره‌ها به عقب بر‌می‌گردد.

فیوژن بین مهره‌ای  transformational کمری (TLIF) تقریبا در یک طرف بدن بیمار انجام می‌شود بطوریکه اعصاب و عضلات پشت کمتر تحت تاثیر قرار می‌گیرند. در این جراحی دیسک کمر برداشته شده و یک اسپیسر که به مهره‌های دو طرفش متصل می‌شود جایگزین دیسک خواهد شد. برای افزایش پشتیبانی و پایداری در ستون فقرات می‌توان علاوه بر اسپیسر از قرار دادن پیچ‌ها، صفحه‌ها و میله‌ها نیزدر محل دیسک استفاده کرد.

جراحی توراکوسکوپی با کمک ویدیو(VATS) در این روش برش‌ کوچکی بر روی قفسه سینه ایجاد کرده و دوربین کوچکی را بوسیله لوله به داخل این شکاف وارد می‌کنند تا پروسه جراحی را هدایت کند.

پروسه هیدروژل، روش جراحی بسیار ساده‌ای است که فقط به بی حسی موضعی قسمت کوچکی نیاز دارد. این روش نیازی به بیهوشی عمومی و یا درمان دارویی استرس‌زا ندارد. در این پروسه محفظه دیسک با یک سوزن توخالی کوچک که توسط اشعه ایکس کنترل می‌شود، سوراخ خواهد شد سپس دیسک مصنوعی بسیار نازک و کوچک به طول چند میلیمتر از طریق این سوزن در داخل دیسک قرار می‌گیرد. قرار‌گیری دیسک مصنوعی در جای مناسب در داخل دیسک از طریق اشعه ایکس کنترل می‌شود. معمولا این روش حدود ۱۰ الی ۲۰ دقیقه طول می‌کشد.

تزریق استروئید اپیدورال یکی از روش‌های شایع و بی‌خطرتر درمان فتق دیسک است. برای اطلاعات دقیق درباره نوع داروهای استفاده شده در این روش و هر گونه ریسک آلرژی، می‌توانید به پزشکی متخصص در زمینه تزریق استروئید اپیدورال مراجعه کنید. این تخصصیست که می‌تواند شما را به خوبی راهنمایی کند.

در این تزریقات، استروئید یا کورتیکواستروئید (معمولاً دگزامتازون یا تریامسینولون) و عامل بی‌حس‌کننده مانند لیدوکائین استفاده می‌شود. استروئید یک نوع داروی کاهنده التهاب است که به بدن کمک می‌کند از فشار دائمی که بر روی عصب نخاعی وارد می‌شود، آزاد شود. این تزریق به تحریک هورمون‌های بدن می‌انجامد و در نتیجه، این هورمون‌ها در فرآیند درمان به بدن کمک می‌کنند.